Hiacynty to piękne kwiaty, które można sadzić zarówno w pojemnikach, jak i na rabatach w ogrodzie. Znane są z drobnych gęstych kwiatów tworzących stożkowate kokony. Występują w wielu barwach i można stworzyć przy ich udziale ogród w dowolnej tonacji kolorystycznej. Hiacynty mają jednak swoje wymagania dotyczące pielęgnacji. O czym należy pamiętać?
Pora sadzenia cebulek hiacyntów
Jeśli ktoś chciałby późną jesienią zasadzić hiacynty to jest to dla nich już za późno podobnie, jak dla innych roślin cebulowych. Cebulki hiacyntów zbyt późno zasadzone przemarzłyby i zmarniały. W rezultacie zamiast uzyskania pięknych kwiatów trzeba by było wykopać cebulki. Odpowiednią porą na sadzenie cebulek hiacyntów jest połowa września. W tym czasie jest jeszcze dostatecznie ciepło, aby się przyjęły. Cebulki należy sadzić w żyznej i przepuszczalnej ziemi, w nasłonecznionym miejscu. Cebulki umieszcza się w ziemi w odstępie około 15 cm, co zapewnia prawidłowy wzrost i kwitnienie hiacyntów. Bardzo istotne jest pokrycie cebulek hiacyntów trzykrotnie wyższą warstwą ziemi. Jest to zabezpieczenie przed nadmierna wilgocią, której hiacynty nie lubią, a także rozwojem chorób.
W przyrodzie nic nie ginie
Zasada, że w przyrodzie nic nie ginie odnosi się jakby wprost do hiacyntów, które kwitną na przełomie kwietnia i maja, a po przekwitnięciu ich cebule należy wykopać, osuszyć i umieścić w suchym i chłodnym pomieszczeniu, by móc je ponownie zasadzić kolejnej jesieni. Można więc powiedzieć, że uprawa hiacyntów jest bardzo ekonomiczna. Jednak, aby cebulki hiacyntów mogły nam służyć ponownie trzeba o nie dobrze zadbać po posadzeniu. Ponieważ te rośliny źle znoszą mróz konieczne jest zapewnienie im dodatkowej ochrony. W tym celu ziemię pokrywa się liśćmi, torfem, bądź gałązkami świerku. Taka okrywa zapewnia ochronę rośliny aż do wiosny. Kiedy hiacynty przekwitną nie należy od razu wykopywać ich cebul. Należy poczekać do uschnięcia liści. Jest to niezbędne, by cebulki hiacyntów otrzymały potrzebną dawkę substancji odżywczych i zmagazynowały ją, a po ponownym zasadzeniu mogły znów pięknie zakwitnąć. Po wykopaniu cebulki hiacyntów ogrodowych najlepiej trzymać w koszyku lub suchym pudełku kartonowym przełożonym papierem, koniecznie w chłodnym miejscu. Pozostawienie cebulek hiacyntów w ziemi niosłoby ze sobą ryzyko ich zgnicia przy zbyt dużej wilgotności gleby. Czas na wykopanie cebulek hiacyntów przypada na przełom czerwca i lipca, jednak ze względu na różne anomalia pogodowe trzeba przede wszystkim kierować się czasem przekwitnięcia i zwiędnięcia liści.
Pielęgnacja hiacyntów w doniczkach
Hiacynty w doniczkach mogą kwitnąć wcześniej niż te sadzone w ogrodzie. W czasie kwitnienia należy je podlewać i obrywać zwiędnięte kwiatostany. Podobnie jak w przypadku sadzenia na rabatach, trzeba z wykopywaniem cebulek hiacyntów poczekać do zwiędnięcia liści. Wtedy można je wykopać, oczyścić z ziemi i przez ok. 8 tygodni przechowywać w temperaturze od 0 do 6 stopni, najlepiej w lodówce w pojemniku na warzywa. Po tym czasie cebule zaczynają wypuszczać pierwsze pędy i należy je zasadzić w nowej ziemi, a także ustawić w chłodnym, ale jasnym miejscu, gdzie temperatura nie przekracza 15 stopni. Na początku hiacynty w doniczce podlewa się umiarkowanie, a kiedy pędy zaczynają się rozwijać można już podlewać je regularnie. Takie postępowanie może pozwolić na hodowanie hiacyntów z tych samych cebulek nawet przez 15 lat.
Pielęgnacja hiacyntów w ogrodzie po okresie zimowym
Kiedy zdejmie się otulinę, która chroni cebulki hiacyntów, konieczne jest odpowiednie spulchnienie ziemi, aby zapewnić cebulkom warunki do wypuszczenia pędów. Hiacynty warto również w tym czasie nawozić przeznaczonym dla nich nawozem, w ilości 30-40 g na metr kwadratowy. Z nawozem również nie można przesadzać, gdyż efekt może być odwrotny do zamierzonego, dlatego należy przestrzegać ilości podanej na opakowaniu przez producenta. W okresie suszy hiacynty należy podlewać.
Stosowanie się do zasad pielęgnacji hiacyntów pozwoli utrzymać piękny ogródek czy taras przez wiele lat. Należy jeszcze pamiętać o regularnym odchwaszczaniu rośliny, aby cebule mogły bez przeszkód wypuścić pędy.
